Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy


Uczestnikami spotkań Forum byli przedstawiciele polskich i zagranicznych organizacji pozarządowych, samorządów terytorialnych, urzędów centralnych, instytucji odpowiedzialnych za wychowanie, zdrowie, opiekę nad dzieckiem i porządek publiczny, pracownicy naukowi wyższych uczelni, studenci oraz praktycy, którzy odpowiadając na apel Krajowego Komitetu Wychowania Resocjalizującego, w każdym Forum wychodzili naprzeciw trudnym problemom dotyczącym dzieci z grupy ryzyka społecznego.

Co roku, po zakończeniu Forum, formułowaliśmy i przekazywaliśmy według kompetencji postulaty, wnioski, rekomendacje wynikające z analiz, dyskusji, doniesień. Stanowiły one swoistą siłę argumentów nierzadko popartych naukowymi badaniami.


1997 I. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Zróbmy wszystko, aby dzieci wychowywały się w rodzinach własnych”

Pierwsze Forum odbyło się w 1997 roku w Koninie, jego celem była integracja wysiłków społecznych i instytucjonalnych wokół tworzenia możliwości do wychowywania dzieci w rodzinach własnych. Najważniejszym osiągnięciem spotkania było wypracowanie zasad tworzenia materialnych, prawnych i organizacyjnych warunków niezbędnych do realizacji koncepcji pedagogicznej: „środowiskowe ogniska wychowawcze”.

1998 II. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy 

„Dzieci ulicy. Jak je rozumieć? Jak im pomóc?”

W 1998 roku KKWR był organizatorem Międzynarodowego Forum, które jako spotkanie ekspertów z dwunastu krajów Europy, było miejscem sformułowania współczesnego opisu zjawiska „Dzieci Ulicy”, poszerzania wiedzy na temat ich problemów i rozwiązań w różnych krajach. Członkowie tego spotkania podjęli rezolucję o proklamowaniu „Święta Dzieci Ulicy” będącego dniem solidarności z tymi dziećmi i wyrażania gotowości do udzielania im pomocy.
W Polsce przyjęliśmy, że będzie to dzień 21. marca, stąd co roku w okolicach tej daty organizujemy cykl imprez wśród których ważną pozycję stanowią:

  • seminaria – spotkania teoretyków i praktyków zajmujących się działalnością na rzecz dzieci zagrożonych;
  • debaty i dyskusje panelowe, gdzie na tle doniesień teoretycznych poruszających stale nowe, aktualne wątki, staramy się pokazać co już osiągnięto, jakie programy są najbardziej efektywne, jak zaplanować i realizować pracę w sytuacji braku stabilizacji finansowej i kadrowej;
  • sejmiki dziecięce wskazujące na problemy najmłodszych widziane ich oczami.

Dla dzieci data ich święta niesie ze sobą symboliczne przesłanie przełomu, zmian, budzenia ambicji i aspiracji. Jest także alternatywą dla powszechnych w tym dniu wagarów i nieodpowiedzialnych zachowań młodzieży. Jest także okazją do sformułowania swoich problemów podczas Dziecięcego Sejmiku Ogniskowego.

1999 III. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Reformy społeczne. Szanse i zagrożenia dla dzieci ulicy”

Rozważania, czym dla dzieci ulicy będą reformy społeczne – szansą czy zagrożeniem? Jak sprawić, aby były szansą? Jak uniknąć zagrożeń?

2000 IV. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Wirtualne i realne zbrodnie dziecięce. W cywilizacji, kulturze, szkole, rodzinie”

Poruszeni wieloma doniesieniami o brutalności małoletnich, a także reagując na niekontrolowaną falę przemocy w mediach, mówiliśmy o wirtualnym i realnym okrucieństwie dziecięcym.

2001 V. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Dzieci gorszych szans”

Głodne, zaniedbane, osierocone, dzieci ulicy, dzieci wiejskie, małe dzieci, dzieci niepełnosprawne, pijące alkohol, niedostosowane społecznie i inne były przedmiotem zainteresowania V. Forum w 2001 roku.

2002 VI. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Być dzieckiem i przetrwać…”

W 2002 roku temat Forum brzmiał dramatycznie „Być dzieckiem i przetrwać … do świtu, do następnej kromki chleba, do trzeźwości rodziców”. Stwierdziliśmy, że jest tak wiele zagrożeń, że bez ich łagodzenia i eliminowania – dzieciństwo wielu dzieci będzie bezpowrotnie stracone.

Wnioski z tego Forum przekształcone w kampanię na rzecz ochrony praw dzieci ulicy wywołały satysfakcjonujący nas rezonans społeczny. Otrzymaliśmy uznanie dla propozycji programowych oraz pisemne poparcie od ważnych w państwie osób i urzędów.
Do środowisk zaniedbanych, w których brak innych propozycji zaadresowaliśmy program „Alternatywa”, który dostosowano do potrzeb rejonów zagrożonych bezrobociem.

2003 VII. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Dzieci ulicy na marginesie cywilizacji”

Forum potwierdziło tezę, że zjawisko „Dzieci ulicy” jest problemem:

  • występującym na wszystkich kontynentach;
  • narastającym, pociągającym ze sobą nowe zagrożenia (..) subkultury, narkotyki, alkohol, przestępstwa, zbrodnie;
  • który może dotknąć każdą społeczność!

2004 VIII. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Bez dzieci nie ma przyszłości”

VIII. Forum odbyło się pod hasłem: „Bez dzieci nie ma przyszłości”. Jak co roku zorganizowano sesję seminaryjną nt.: „Rządowe i obywatelskie strategie pomocy dzieciom niedostosowanym społecznie” oraz sesję panelową pt.: „Dzieci gorszych szans to gorsza przyszłość społeczeństwa”.

Forum pokazało, że problemy dzieci nie należą do priorytetów społecznych. Co roku zwiększa się liczba dzieci gorszych szans. Na niekorzyść zmieniają się zagrożenia rozwoju dziecka, toteż ważnym przedsięwzięciem jest przyjęcie przez Radę Ministrów Rządowego Programu Zapobiegania Niedostosowaniu i Przestępczości Dzieci i Młodzieży, który wśród wielu różnorodnych działań rekomenduje także programy KKWR.

2005 IX. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„… O drugą szansę dla Dzieci Ulicy”. ”

Podczas seminarium „Wspieranie, Reedukacja, Resocjalizacja, Integracja – Drugą szansą dla Dzieci Ulicy” skupiono się na problemach nieletnich uwikłanych w konflikt z prawem, w szczególności zwrócono uwagę na nieskuteczność niewykonanych orzeczeń sądowych o umieszczeniu nieletnich w młodzieżowym ośrodku szkolno-wychowawczym lub ośrodku socjoterapii. Na realizację orzeczeń w tych placówkach oczekuje się średnio półtora roku. Wskazano również pilną potrzebę zmiany procesu resocjalizacji w kierunku rozwoju środowiskowych form wychowania resocjalizującego i quasi-kurateli wykonywanej przez organizacje pozarządowe. Gotowe projekty rozwiązań przekazano do Ministerstwa Edukacji Narodowej, które przejęło prowadzenie tych placówek.

2006 X. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Pokoleniowa transmisja przemocy i okrucieństwa”

X. Forum zgromadziło wybitnych przedstawicieli polskiej pedagogiki, resocjalizacji, psychologii, działaczy organizacji pozarządowych i przedstawicieli resortów odpowiedzialnych za młodzież. Podczas czterech sesji poruszano wątki dotyczące przyczyn niepohamowanej agresji i okrucieństwa, aksjologicznych aspektów tych zjawisk, związku pomiędzy prawem a wychowaniem, a także roli mediów w emisji przemocy i kształtowaniu agresywnych zachowań dzieci. Zaprezentowano również publiczne i obywatelskie inicjatywy profilaktyczne. Przedmiotem debaty był problem odpowiedzialności za bezpieczeństwo „dziecięcego świata”.

2009 XI. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Ratunek dla zagrożonego dzieciństwa”

Forum skupiło się w szczególności na wyeksponowaniu znaczenia więzi rodzinnych dla rozwoju i wychowania dziecka w jego naturalnym środowisku. Na Forum zaprezentowaliśmy niemały dorobek KKWR w systemowym wspieraniu wieloproblemowej rodziny zagrożonej wykluczeniem społecznym.

2010 XII. Forum Przyjaciół Dzieci Ulicy

„Dzieci gorszych szans to dorośli bez szans”

XII. Forum poszukiwało odpowiedzi na dwa zasadnicze pytania:

  • Czy, jeśli dziś nie pomożemy dzieciom gorszych szans, które stanowią ponad 7% populacji, to za kilka lat społeczeństwo udźwignie ciężar utrzymania dorosłych obywateli bez szans?
  • Czy cenne inicjatywy naprawcze, trafne rozwiązania, trwała działalność profilaktyczna muszą być poddawane przetargowej ocenie konkursowej niekompetentnych, bezdusznych technokratów, którzy nie bacząc na misję swoich urzędów kierują się irracjonalnymi przesłankami niweczącymi dorobek intelektualny, organizacyjny, materialny, ale przede wszystkim zaburzają trudny proces naprawy i odbierają szansę wielu potrzebującym wsparcia?

Podziel się